Πρώτες βοήθειες

Manadendri αν θυμάμαι καλά τα συμπτώματα αυτά τα έχω διαβάσει σε συσκευασία ποντικοφάρμακου.

Σε κτηνίατρο δεν πήγατε?

Πρώτες βοήθειες

1. Δάγκωμα φιδιού:
Το ζώο σας όταν τσιμπηθεί βγάζει μία κραυγή πόνου. Συνήθως στο σημείο του δαγκώματος, διακρίνονται τα ίχνη (μία ή δύο μικρές τρυπίτσες) από τους κυνόδοντες του φιδιού. Το αίμα που τρέχει είναι ελάχιστο, όμως η περιοχή αρχίζει να πρήζεται (οίδημα) και το πρήξιμο να επεκτείνεται. Τα συνηθισμένα σημεία δαγκώματος εντοπίζονται στο πρόσωπο, στο λαιμό και στα πόδια.
Αντιμετώπιση: Ξεπλύνετε καλά την πληγή με οξυζενέ και κάνε μία ένεση κορτιζόνης υποδόρια ή ενδομυϊκά (Ανάλογη είναι και η αγωγή σε τσιμπήματα εντόμων όπως σκορπιοί, μέλισσες, σφήκες).

2. Φόλα:
Οι φόλες είναι δόλωμα τροφής που περιέχουν φυτοφάρμακα-δηλητήρια. Μετά την κατάποση τους και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ο σκύλος αρχίζει να τρέμει ολόκληρος ή ακόμα να εμφανίζει έντονους σπασμούς. Συχνά το ζώο κάνει εμετό, του φεύγουν κόπρανα, ενώ σχεδόν πάντα υπάρχει άφθονη παραγωγή σάλιου, που σαν αφρός τρέχει από το στόμα.
Αντιμετώπιση: ’μεσα κάντε ενδομυϊκά ατροπίνη και κάποια ένεση που να προκαλεί εμετό (Aπομορφίνη). Με τον εμετό θα αποβληθεί η ποσότητα εκείνη του δηλητηρίου που δεν έχει απορροφήσει ο οργανισμός, ενώ η ατροπίνη θα εξουδετερώσει το δηλητήριο που έχει περάσει στο αίμα.

3. Τραυματισμός – Αιμορραγία:
Συρματοπλέγματα, σπασμένα γυαλιά, ανοιγμένες κονσέρβες, καρφιά και άλλα αιχμηρά αντικείμενα ''ναρκοθετούν'' συχνά έναν κυνηγότοπο. Αν το ζώο τραυματιστεί, τότε εκτός από τις κραυγές πόνου θα διαπιστώσετε ότι π.χ. κουτσαίνει αν έχει σκίσει το πόδι του και φυσικά θα δείτε πληγή. Αν έχει κάποιο αιμοφόρο αγγείο, τότε προκαλείται περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή αιμορραγία. Το αίμα είτε θα έχει σκούρο κόκκινο χρώμα και θα ρέει αργά και σταθερά (φλεβική αιμορραγία), είτε θα έχει ζωηρό κόκκινο χρώμα και θα ρέει ''κατά ριπές'' σαν σιντριβάνι (αρτηριακή αιμορραγία).
Αντιμετώπιση: Ξεπλύνετε με καθαρό νερό την πληγή. Με μία γάζα ή ένα τσιμπιδάκι αφαιρέστε τα τυχόν ξένα σώματα, π.χ. θραύσμα γυαλιών, αγκάθια, κ.λ.π. Ξεπλύνετε καλά με οξυζενέ. Αν η αιμορραγία είναι φλεβική, πιέστε σφιχτά την πληγή με ένα ύφασμα, ένα ρούχο ή ένα μαντήλι και η αιμορραγία θα σταματήσει. Αν όχι επαναλάβετε μέχρι να σταματήσει. Αν η αιμορραγία είναι αρτηριακή, τότε δέστε σφιχτά το ύφασμα ή το μαντήλι για λίγα εκατοστά πιο πάνω από την πληγή. Κάθε 20 λεπτά να χαλαρώνετε το σφίξιμο για 5 λεπτά ώστε να μην νεκρωθεί το άκρο (κίνδυνος γάγγραινας). Ανάλογη είναι η αγωγή και σε περίπτωση που 2 ή περισσότερα σκυλιά συμπλακούν σε μάχη μεταξύ τους καθώς και σε περίπτωση τουφεκισμού (σκάγιωμα)

4. Κάταγμα (σπάσιμο) – Εξάρθρημα (στραμπούληγμα):
Σε περίπτωση κατάγματος, ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος στην ψηλάφηση. Παρατηρείται πρήξιμο και το ζώο δεν στηρίζεται στο άκρο αυτό (αδυναμία στήριξης). Στο Εξάρθρημα η εικόνα είναι ίδια, με την διαφορά πως σε ελαφριές περιπτώσεις το ζώο αν και διστακτικά μπορεί να πατήσει το πόδι του.
Αντιμετώπιση:
Επειδή τα άκρα των σπασμένων οστών είναι πιθανόν να τραυματίσουν τους μυς, τους συνδέσμους, τους τένοντες, αγγεία και νεύρα, επιβάλλεται η ακινητοποίηση τους. Με ένα ίσιο κομμάτι ξύλου, π.χ ένα κλαδί κατασκευάζουμε νάρθηκα και το δένουμε στο σπασμένο άκρο, ώστε αυτό να είναι ακινητοποιημένο. Αν το κάταγμα είναι ανοικτό, έχει δηλαδή σκιστεί το δέρμα, τότε ξεπλένουμε με άφθονο νερό και αφού εφαρμόσουμε τον νάρθηκα, καλύπτουμε την πληγή με καθαρό ύφασμα.

5. Θερμοπληξία:
Όταν ένα ζώο παραμένει σε ένα στενό κακώς αεριζόμενο και θερμό χώρο τότε εμφανίζει θερμοπληξία. Η θερμοκρασία του σώματος του ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα (40-41 βαθμούς). Το ζώο εμφανίζει γρήγορη αναπνοή, απώλεια συνείδησης, εμετό, σπασμούς και ο κίνδυνος θανάτου είναι άμεσος λόγο αφυδάτωσης.
Αντιμετώπιση: Το ζώο πρέπει να μεταφερθεί σε δροσερό, καλά αεριζόμενο χώρο. Να ρίξετε άφθονο κρύο νερό σε όλο του το σώμα για πολύ ώρα. Κυρίως φροντίστε να είναι άνετες οι συνθήκες ταξιδιού του ζώου σας, σε καλά, άνετα και εξαεριζόμενα κλουβιά, με συχνές στάσεις για περπάτημα και για πιει νερό

6. Υποθερμία:
Είναι το αποτέλεσμα της πολύωρης έκθεσης σε ψύχος ζώων, που είναι κουρασμένα. Η θερμοκρασία του σώματος πέφτει κάτω από τους 36 ή και τους 36 βαθμούς. Το ζώο εμφανίζει έντονη αδυναμία, ανορεξία και είναι κρύο στην ψηλάφηση.
Αντιμετώπιση : Να μεταφερθεί το ζώο σε ζεστό χώρο όχι όμως πολύ κοντά σε θερμαντική πηγή. Συμπληρωματικά, σκεπάστε το με μια κουβέρτα και δώστε του από το στόμα με σύριγγα νερό με ζάχαρη (μικρή ποσότητα : 10 έως 15 εκ. κάθε μισή ώρα).

7. Μεταφορά του πάσχοντος ζώου:
Είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα το πως θα μεταφερθεί ένα ζώο από τον κυνηγότοπο μέχρι το αυτοκίνητο. Ο απλούστερος τρόπος είναι να το πάρουμε αγκαλιά, κατά τέτοιο όμως τρόπο, ώστε να υφίσταται κατά το δυνατό την λιγότερη καταπόνηση. Να περπατάμε αργά αλλά σταθερά, χωρίς να τρέχουμε και χωρία να κάνουμε άλματα. Όταν κουραστούμε θα μας αντικαταστήσει κάποιος από την παρέα, ή αν είμαστε μόνοι θα αποθέσουμε απλά το ζώο στο έδαφος, μέχρι να ξεκουραστούμε. Ένας άλλος τρόπος είναι να φτιάξουμε ένα μικρό αυτοσχέδιο φορείο. Δύο όπλα (άδεια από φυσίγγια φυσικά), τα οποία περνάμε μέσα από δύο κυνηγετικά γιλέκα είναι ότι καλύτερο. Εναλλακτικά, δύο μακριά, γερά κλαδιά, τα οποία περνάμε μέσα από ένα κουμπωμένο μπουφάν, σχηματίζουν ένα άνετο φορείο.

8. Το μικρό φαρμακείο του κυνηγού για το σκύλο του: