Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Πώς να βρείτε αληθινούς φίλους (και να ερωτευτείτε) μέσα σε 45 λεπτά
Υπάρχει ένας άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο (αν και είμαστε σίγουροι ότι δεν είναι ο μόνος) που ασχολείται με...τον έρωτα και τις φιλικές σχέσεις, σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι ο Arthur Aron, δημιουργός του Εργαστηρίου Διαπροσωπικών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο Stony Brook, στη Νέα Υόρκη και πριν κάποια χρόνια, αναρωτήθηκε αν μπορείς να έρθεις κοντά με κάποιον, ή ακόμα και να ερωτευτείς, σε λιγότερο από μία ώρα.
Το 1997, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, ήθελαν να διαπιστώσουν αν μπορούσαν να δημιουργήσουν εργαστηριακές συνθήκες που θα είχαν σαν αποτέλεσμα, άνθρωποι ξένοι μεταξύ τους να συνδεθούν συναισθηματικά και να αναπτύξουν στενές φιλικές σχέσεις, ή ακόμα και ρομαντικούς δεσμούς, μέσα σε μερικά λεπτά.
Οι εθελοντές μοιράστηκαν σε ζευγάρια και τους δόθηκε μία λίστα με 36 ερωτήσεις, τις οποίες, κλήθηκαν να απαντήσουν ο ένας στον άλλο μέσα σε μία ώρα, σε ένα παιχνίδι «μοιράσματος». Πριν καν τελειώσει η ώρα του πειράματος, οι συμμετέχοντες δήλωναν πως ένιωθαν αφύσικα κοντά στον άλλο άνθρωπο με τον οποίο είχαν μοιραστεί τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις.
Τους δόθηκαν οι 36 ερωτήσεις, τυπωμένες με τη σειρά και τους ζητήθηκε να τις απαντήσουν διαδοχικά με τον άνθρωπο που είχαν καθίσει. Οι 36 ερωτήσεις ξεκινούσαν κάπως έτσι:
- Αν μπορούσατε να διαλέξετε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο για να δειπνίσετε μαζί του, ποιον θα διαλέγατε;
- Θα θέλατε να γίνετε διάσημος; Και με ποιο τρόπο;
- Πριν κάνετε ένα τηλεφώνημα, κάνετε πρόβα σε αυτά που θέλετε να πείτε;
- Πώς θα ήταν μία «τέλεια» μέρα για εσάς;
Κάπως έτσι συνεχίζουν οι ερωτήσεις που μπορείτε να βρείτε εδώ, για να εξελιχθούν σε λίγο πιο προσωπικές όσον αφορά τις αξίες και τις πεποιθήσεις των συμμετεχόντων. Όπως:
- Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο στη φιλία που είναι πιο πολύτιμο για εσάς;
- Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχετε;
- Ποια είναι η χειρότερη ανάμνηση που έχετε
- Αν γνωρίζατε ότι σε ένα χρόνο από τώρα θα πεθάνετε, θα αλλάζατε κάτι στον τρόπο που ζείτε τώρα; Γιατί;
Και άλλες…
Στο αρχικό πείραμα του 1997, πριν καν το τέλος της ώρας, οι συμμετέχοντες αναγνώρισαν ότι είχαν έρθει πολύ κοντά με τους παρτενέρ τους, ανταλλάσσοντας στοιχεία επικοινωνίας και κάνοντας σαφές ότι ήθελαν να κρατήσουν επαφή. Το ίδιο συνέβη και στο πείραμα του συντάκτη του Wired στην Αθήνα. Αρκετοί από τους συμμετέχοντες, δύο ώρες μετά, συνέχισαν να κουβεντιάζουν. Μία από αυτούς είπε στον συντάκτη «Ήρθαμε πολύ κοντά, μέσα σε τόσο λίγη ώρα! Είπα στον παρτενέρ μου πράγματα που δεν γνωρίζει για μένα ούτε ο φίλος μου».
Όταν ο Arthur Aron ενημερώθηκε για το πείραμα της Αθήνας, δήλωσε χαρούμενος που το πείραμα πήγε εξίσου καλά στον πραγματικό κόσμο και όχι σε ένα περιβάλλον εργαστηρίου. «Το αποτέλεσμα δεν βασίζεται στην αμοιβαία αποκάλυψη για τον εαυτό του καθένα, αλλά στην σταδιακή αμοιβαία αποκάλυψη πραγμάτων». Επεσήμανε πως, στο αρχικό πείραμα, τα ζευγάρια διαφορετικού φίλου που δημιουργήθηκαν, ερωτεύτηκαν και εν τέλει παντρεύτηκαν ενώ δημιουργήθηκαν πολύ έντονοι δεσμοί φιλίας, ακόμα και ανάμεσα σε ζευγάρια που τυπικά αντιπροσώπευαν διαφορετικές κουλτούρες.
Στα συμπεράσματα του πειράματος του 1997, ο Aron και οι συνεργάτες του έγραφαν: «Δημιουργούμε εγγύτητα ανάμεσα στους ανθρώπους; Ναι και όχι. Πιστεύουμε ότι η εγγύτητα που νιώθουν οι συμμετέχοντες είναι παρόμοια με αυτή που αναπτύσσεται σταδιακά μέσα στις σχέσεις. Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι απίθανο η διαδικασία που δημιουργήσαμε να προκαλέσει αισθήματα και ιδιότητες όπως η πίστη, η αξιοπιστία, η δέσμευση, ή άλλες πλευρές μίας σχέσης που αναπτύσσονται μέσα στο χρόνο».
Δεν θα ήταν κακή ιδέα να δοκιμάσει ο καθένας από εμάς να αποκαλύπτει λίγο περισσότερα πράγματα για τον εαυτό του στους άλλους. Όχι στον οποιονδήποτε, αλλά σε ανθρώπους που συναντάμε και γνωρίζουμε ότι μπορούμε να ανταλλάξουμε μία ουσιώδη κουβέντα. Η βάση των σχέσεων είναι η αλήθεια και η ειλικρίνεια. Αυτές μας φέρνουν κοντά. Όσον αφορά την ταχύτητα των γνωριμιών; Το συγκεκριμένο πείραμα αφήνει το Facebook να «τρώει τη σκόνη του».
Μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα του αρχικού πειράματος του Aron εδώ και το εξαιρετικό άρθρο του Wired εδώ.
digitallife
Η τεχνολογία σύντομα θα μας κάνει αθάνατους!
Για πολλούς, η ιδέα της ανθρώπινης
αθανασίας αποτελεί άπιαστο όνειρο, ο Dmitry Itsikov όμως σκοπεύει να την κάνει πραγματικότητα με τη βοήθεια της τεχνολογίας και αρκετά σύντομα μάλιστα!
Ακούγεται ως σενάριο από επιστημονική ταινία, ο ρώσος επιστήμονας όμως παίρνει πολύ σοβαρά την ιδέα της αθανασίας με τη χρήση της νευροεπιστήμης και της ρομποτικής.
Ήδη έχει συγκεντρώσει μια ομάδα ρώσων επιστημόνων με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία ενός πλήρως λειτουργικού ολογραφικού ανθρώπινου «Avatar», με τεχνητό εγκέφαλο στον οποίο μπορεί να τοποθετηθεί η συνείδηση ενός ανθρώπου, δημιουργώντας έτσι το πρώτο «ανθρώπινο» ρομπότ!
Μάλιστα στην ιστοσελίδα του προγράμματος, 2045.com, ο Itsikov παραθέτει ένα ενδεικτικό χρονοδιάγραμμα στο οποίο δείχνει τα σχέδιά του για το μέλλον, τα οποία όσο παράξενο και να ακούγεται δεν περιορίζονται στα ρομπότ.
Το πρώτο σκέλος, το οποίο ο Itsikov ελπίζει να ολοκληρωθεί μέχρι το 2020 είναι η δημιουργία ενός ρομπότ «avatar», το οποίο οι άνθρωποι θα μπορούν να ελέγχουν με τον εγκέφαλό τους.
Ένα τέτοιο σύστημα βέβαια θα είχε απήχηση όχι μόνο σε όσους θέλουν να κυνηγήσουν την αθανασία, αλλά για πληθώρα άλλων εφαρμογών, στη βιομηχανία, στην υγεία, στη διάσωση, ακόμα και στο στρατό.
Το δεύτερο σκέλος είναι η δημιουργία ενός αυτόνομου συστήματος υποστήριξης για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, το οποίο θα επιτρέπει τη μεταμόσχευση ενός εγκεφάλου μέσα σε «avatar» μέχρι το 2025. Δεν υπάρχει βέβαια αντίστοιχο εγχείρημα πέρα από μια έρευνα της δεκαετίας του '70 η οποία κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική είναι.
Η έρευνα του Dr Robert J. White, ο οποίος επιχείρησε να μεταμοσχεύσει εγκέφαλο σε μαϊμούδες, συμπέραινε πως η κατασκευή ενός τεχνητού περιβάλλοντος όπου ο εγκέφαλος όχι μόνο μπορεί να επιβιώσει αλλά να συνεχίσει να λειτουργεί πλήρως είναι αρκετά δύσκολο εγχείρημα. Βέβαια άλλο η δεκαετία του '70, άλλο το 2025.
Μέχρι το 2035 τώρα, ο Itskov ελπίζει να βρει τρόπο να «αντιγράψει» την ανθρώπινη συνείδηση σε έναν τεχνητό εγκέφαλο, δημιουργώντας έναν αποκλειστικά ρομποτικό οργανισμό... με συνείδηση!
Αυτό πρακτικά θα επέτρεπε στους ανθρώπους να πετύχουν την αθανασία, ενώ με την ψηφιοποίηση της συνείδησής μας θα μπορούσαμε, ακόμα και να παραμετροποιήσουμε τον εγκέφαλό μας, «πειράζοντας» τις αναμνήσεις μας, ακόμα και τις δυνατότητές μας.
Βέβαια δεν έχουν γίνει ακόμα οι απαραίτητες έρευνες για τη μεταφορά της συνείδησης σε... τσιπάκι, αλλά υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από αρκετούς νευροεπιστήμονες για την κατανόηση των εσωτερικών λειτουργιών του εγκεφάλου μας. Πρόσφατα επιτεύγματα μάλιστα, όπως ένα ρομποτικό χέρι που μπορεί να αναλύει τα ηλεκτρικά μοτίβα των νευρώνων μας, δείχνουν πως ίσως είμαστε πιο κοντά στο εγχείρημα αυτό από όσο γνωρίζουμε.
Ίσως μέχρι εδώ τα πράγματα να ακούγονται επιεικώς εφικτά, έστω και σε κάποιο βαθμό. Το τέταρτο στάδιο του Project Avatar όμως, ξεπερνά κάθε φαντασία, επιστημονική ή μη! Μέχρι το 2045, σε λιγότερο από 33 χρόνια από σήμερα δηλαδή, ο Itskov θα ήθελε να έχει κατασκευάσει «συνειδήσεις χωρίς υλική υπόσταση», άυλα σώματα δηλαδή σαν ολογράμματα τα οποία θα μπορούν να περνούν μέσα από τοίχους ή να κινούνται με την ταχύτητα του φωτός.
Εάν αυτό ήδη ακούγεται υπερβολικό, σαν δεύτερο σχέδιο υπάρχει η δημιουργία ενός σώματος από νανο-ρομπότ τα οποία θα επιτρέπουν στους ανθρώπους να λαμβάνουν διαφορετικές μορφές, κατά βούληση.
Όπως γράφει ο Itskov, «η ανθρωπότητα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, θα κάνει μια πλήρως διαχειριζόμενη εξελικτική μετάβαση και τελικά θα δημιουργηθεί ένα νέο είδος».
Ο επιστήμονας σκοπεύει να ανοίξει τα γραφεία της εταιρείας του στο Σαν Φρανσίσκο μέχρι το τέλος του καλοκαιριού ενώ ήδη δουλεύει στη δημιουργία ενός κοινωνικού δικτύου για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού.
Για τη χρηματοδότηση του όλου project ο Itskov έστειλε προσωπικές επιστολές σε όλους τους δισεκατομμυριούχους της λίστας του Forbes σε μια προσπάθεια να τους προσελκύσει ως επενδυτές, ενώ αναζητεί ακόμα και την υποστήριξη των κυβερνήσεων.
Πάντως, το υπουργείο παιδείας και επιστήμης της Ρωσίας ανακοίνωσε πως θα υποστηρίξει τον Itskov και έχει ήδη προγραμματίσει συζητήσεις για τη δημιουργία ενός εξειδικευμένου κέντρου αναζήτησης και ανάπτυξης. Το παράξενο είναι πως την πρωτοβουλία του υποστηρίζει και ο Δαλάι Λάμα!
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά αισιόδοξα, ακόμα και... γελοία σε μερικές περιπτώσεις, αλλά ας μην ξεχνάμε πως η καθημερινότητά μας χρησιμοποιούμε τεχνολογίες και επιτεύγματα που με την σειρά τους, πριν από 50 ή 100 χρόνια φάνταζαν αδύνατα ή εξίσου γελοία. Το αν το όραμα του Itskov πραγματοποιηθεί ή μείνει στα χαρτιά θα το ξέρουμε σε λίγα χρόνια.
newsbeast.gr
Πηγή: http://www.kous-kous.net/2012/08/blog-post_6605.html#ixzz23xJlg1E2
Μην ποστάρετε τα παιδιά σας στο Facebook!
Posted on 18.8.12 by Filiatra-NET
Οι κίνδυνοι για τα μικρής ηλικίας μέλη των κοινωνικών δικτύων δεν
είναι υποθετικοί.
Ακόμα και όταν κανείς απλώς ποστάρει τη φωτογραφία του παιδιού του, πρέπει να έχει επίγνωση ότι το κάνει αυτό σε έναν χώρο που ευνοεί -αν μη τι άλλο- το cyberstalking.
Ακόμα και όταν κανείς απλώς ποστάρει τη φωτογραφία του παιδιού του, πρέπει να έχει επίγνωση ότι το κάνει αυτό σε έναν χώρο που ευνοεί -αν μη τι άλλο- το cyberstalking.
Ο Χεμανσού Νίγκαμ, ο πρώην αξιωματούχος ασφαλείας του MySpace που σήμερα διευθύνει μια εταιρία συμβούλων για την ασφάλεια στο Ίντερνετ, θυμάται ένα πρόσφατο συμβάν...
Στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, όπως είπε, ένα 11χρονο αγόρι "έκανε φίλη" στο Facebook ένα κορίτσι από την τάξη του. Αλλά ο λογαριασμός του κοριτσιού ήταν ψεύτικος και το πρόσωπο που βρισκόταν πίσω από αυτόν άρχισε να ανεβάζει φωτογραφίες του αγοριού σε ιστοσελίδες σεξουαλικού περιεχομένου, συνοδεύοντάς τες με πρόστυχα σχόλια.
Όταν οι φωτογραφίες του αγοριού άρχισαν να εμφανίζονται σε αναζητήσεις του Google, το σχολείο υποψιάστηκε ότι τις είχε ανεβάσει ο ίδιος και κάλεσε τους γονείς του. Τα άλλα παιδιά άρχισαν να τον πειράζουν. «Μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη για έναν 11χρονο, που ήθελε απλώς να συνομιλεί με φίλους του», είπε ο Νίγκαμ.
Εκατομμύρια παιδιά λένε ψέματα για την ηλικία τους, προκειμένου να ανοίξουν λογαριασμό σε δημοφιλείς ιστοσελίδες, όπως το Facebook και το MySpace, στις οποίες δεν επιτρέπεται να γραφτείς αν δεν είσαι άνω των 13 ετών. Το 2006, 31% των 12χρονων στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούσαν σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Pew, και το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 38% στα μέσα του 2009, οπότε πραγματοποιήθηκε η τελευταία σχετική έρευνα.
Το ComScore, μια εταιρεία που μετράει την κίνηση στο Διαδίκτυο, υπολογίζει ότι 3,6 εκατ. από τους 153 εκατ. επισκέπτες μηνιαίως του Facebook στη χώρα είναι κάτω των 12 ετών. Κάποιοι από αυτούς τους επισκέπτες μπορεί να μην έχουν λογαριασμό και απλώς επισκέπτονται τις κοινές σελίδες, ανέφερε το ComScore.
Οι εταιρίες Ίντερνετ έχουν συστήσει κανόνες για τους χρήστες μικρής ηλικίας, επειδή πρέπει να συμμορφωθούν με τον Νόμο για την Ηλεκτρονική Προστασία των Παιδιών του 1998, σύμφωνα με τον οποίο οι ιστοσελίδες που συλλέγουν πληροφορίες από παιδιά κάτω των 13 ετών, πρέπει να έχουν τη γονική συναίνεση. Η απόκτηση όμως αυτής της συναίνεσης είναι περίπλοκη και ακριβή υπόθεση, οπότε εταιρείες όπως η Facebook και η Google, στην οποία ανήκει το YouTube, απορρίπτουν όποιον προσπαθεί να εγγραφεί σε ηλικία κάτω των 13 ετών.
Αξίζει να σημειωθεί πως Facebook, Google και Yahoo αρνήθηκαν να αποκαλύψουν πόσα παιδιά περνούν τα εμπόδια, αλλά διατείνονται ότι προσπαθούν να εφαρμόσουν τους κανόνες.
Επίσης, οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν διαθέτουν δικλίδες ασφαλείας για τα μικρά παιδιά και παρότι το Facebook διαθέτει τέτοιες, εντούτοις τα παιδιά που υποκρίνονται ότι είναι πάνω από 18 τις παρακάμπτουν, με αποτέλεσμα να μένουν εκτεθειμένα.
Όπως έγραφε εσχάτως ο Εconomist: «Η υπάρχουσα προστασία (των παιδιών) είναι τόσο αποτελεσματική, όσο το να βάζεις ένα ταμπελάκι “Μην αγγίζετε” πάνω σε ένα ανοιχτό βαζάκι με μπισκότα».
από: Μην ποστάρετε τα παιδιά σας στο Facebook! | FILIATRA-NET
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
