Εξωσκελετοί γι' αυτούς, που αφήνουν πίσω τους σκελετούς...

Ο εξωσκελετός που ανέπτυξε η «Σάρκος» μιμείται τις κινήσεις του ανθρώπου που τον φοράει. Το πιο δύσκολο μέρος θα είναι η προσαρμογή μιας πηγής ενέργειας

Για όσους κοιμούνται ήσυχοι, ελπίζοντας ότι η επιστήμη θα εξανθρωπίσει το καπιταλιστικό σύστημα, ότι η άνοδος των παραγωγικών δυνάμεων, εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου θα οδηγήσει αυτόματα και αναπόφευκτα σε μια κοινωνία χωρίς φτωχούς και πλούσιους, συχνά πυκνά καταφτάνουν ειδήσεις και πληροφορίες που τους δίνουν την ευκαιρία να ξυπνήσουν, να δουν την αλήθεια και την αναγκαιότητα της ταξικής πάλης. Αυτό, βέβαια, αν δε θέλει κανείς να βρεθεί κάποια στιγμή, χωρίς να το καταλάβει, κάτω από τη «σιδερένια φτέρνα».

Δεν είναι ούτε η μόνη, ούτε η πιο χαρακτηριστική περίπτωση που η επιστήμη χρησιμοποιείται για να ισχυροποιήσει τα σιδερόφραχτα όργανα επιβολής της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά δεν παύει να έχει ενδιαφέρον. Η Υπηρεσία Προχωρημένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Αμυνας των ΗΠΑ, η γνωστή DARPA, έδωσε πέρσι τα πρώτα 50 εκατομμύρια δολάρια επιχορήγηση σε μια εταιρία και δύο ερευνητικά ιδρύματα, για να κατασκευάσουν εξωσκελετούς: μηχανικά αρθρωτά συστήματα που μπορεί να φορέσει ένας άνθρωπος για να αυξήσει τη φυσική του δύναμη και γενικότερα τις επιδόσεις του.

Ενας από τους παραλήπτες της επιχορήγησης, η εταιρία «Σάρκος» του Σολτ Λέικ Σίτι (εκεί που έγιναν και οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες), έχει ήδη προχωρήσει στην κατασκευή ενός εξωσκελετού (χωρίς ακόμα τα πιστόνια που θα τον κινούν), ο οποίος όταν ολοκληρωθεί το 2005 θα επιτρέπει στο στρατιώτη που τον φοράει να κουβαλάει φορτίο 200 κιλών, και συγκεκριμένα μεγαλύτερα όπλα, θωράκιση, καλύτερες συσκευές επικοινωνίας και περισσότερα τρόφιμα. Ο εξωσκελετός και μαζί του και ο στρατιώτης που τον φοράει, θα μπορούν να είναι σε... πλήρη λειτουργία επί 4 ώρες συνεχώς. Αλλοι εξωσκελετοί θα είναι προσανατολισμένοι στο να επιτρέπουν τρέξιμο πιο γρήγορο από του Ολυμπιονίκη των 100 μέτρων, πήδημα πάνω από ψηλούς φράχτες κτλ. Και με λίγη τεχνητή νοημοσύνη, σύμφωνα με τον Στ. Τζάκομπσεν, διευθυντή της «Σάρκος», η στολή θα μπορούσε να σώσει τον τραυματία στρατιώτη. «Θα μπορούσες να της στείλεις μια εντολή να πάει τον τραυματία σε ασφαλές μέρος», λέει χαρακτηριστικά. Αν και δεν ομολογείται, το πιθανότερο είναι ότι και αν πεθάνει ο στρατιώτης, η σχετική εντολή επιστροφής θα δίνεται για μη χαθεί το πανάκριβο σύστημα. Στην περίπτωση αυτή μάλλον θα είναι σκόπιμο ο εξωσκελετός να πετάξει το περιττό βάρος, για να φτάσει πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ασφάλεια στον προορισμό του. Πάντως, το λογοτεχνικό εύρημα του νεκρού στρατιώτη, που σηκώνεται και πάλι για να πολεμήσει θα έχει γίνει περίπου πραγματικότητα.

Αυτό το υδραυλικό σύστημα που αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, επιτρέπει στον οποιοδήποτε νεοσύλλεκτο της αεροπορίας των ΗΠΑ να φορτώνει «με το ένα χέρι» βόμβες των 2 τόνων σε αεροσκάφος F-15, ύστερα από ολιγόλεπτη δοκιμαστική χρήση του συστήματος χωρίς καθόλου εκπαίδευση

Κατά τους εμπνευστές του, η ανάγκη για το πρόγραμμα δημιουργίας εξωσκελετού προκύπτει από την προοπτική ότι οι μελλοντικοί πόλεμοι θα διεξαχθούν στις πόλεις. Οι στρατιώτες θα πρέπει να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες, να περνάνε γρήγορα μέσα από στενά σοκάκια, να κάνουν άλματα ως τις σκεπές, τίποτα από τα οποία δε γίνεται μέσα σε τανκς και αεροπλάνα. Εδώ, όσοι κοιμούνται πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξουν πλευρό. Γιατί δεν έχει σημασία αν τα σχέδια αυτά είναι άμεσα εφικτά, ή απλώς κάποιες εταιρίες βρήκαν έναν ακόμα τρόπο να αποσπούν μέρος του πλούτου που απομυζά ο συλλογικός καπιταλιστής, το αμερικανικό κράτος, από τον αμερικανικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου. Κι αν δεν είναι σήμερα εφικτά θα είναι ως το τέλος της δεκαετίας ή μέσα στην επόμενη. Το ζήτημα είναι πού το πάνε οι ιμπεριαλιστές με την επιστήμη. Από τη μια να προσπαθούν με τα επιτεύγματά της να υποβαστάζουν τον σύγχρονο καπιταλισμό, τον οικονομικό γίγαντα με τα πήλινα πόδια και από την άλλη να ενισχύουν και να κάνουν πιο αποτελεσματικό το αυταρχικό πλέγμα επιβολής της εξουσίας των λίγων πάνω στους πολλούς.

Προς το παρόν, σοβαρότερο πρόβλημα στην υλοποίηση των σχεδίων αυτών είναι εκείνο της παροχής αρκετής ενέργειας στους κινητήρες του εξωσκελετού. Αν οι μύες ενός νεαρού άντρα τοποθετούνταν παράλληλα, θα μπορούσαν σε πλήρη συστολή να σηκώσουν βάρος 20 τόνων, αλλά αντίστοιχοι μηχανικοί μύες που να μην απαιτούν τεράστια ποσά φορητής ενέργειας δεν υπάρχουν ακόμα. Υστερα πρέπει να αντιμετωπιστεί και το ζήτημα του ελέγχου του εξωσκελετού, χωρίς να κουράζεται ο άνθρωπος που τον φοράει. Στρατηγέ, οι μηχανές του πολέμου έχουν ένα ελάττωμα: χρειάζονται οδηγό, όπως θα έλεγε και ο Μπρεχτ. Προς το παρόν...